Moda i uroda

Suerte

Czyli taki typowo "babski" temat. Smile

Myślę, że się przyda, gdyż większość, a właściwie wszyscy użytkownicy tego forum to kobiety. Poza tym nie chciałam już spamować postami dotyczącymi pielęgnacji włosów w temacie Shakiry.

enamorada

Kupiłam sobie olej rycynowy, za 1. razem pomógł i miałam naprawdę ładne jak na mnie włosy, ale za 2. i 3. razem miałam takie samo siano jak zawsze, sądzę, że to przez moje problemy ze skórą głowy, jest jakaś dziwna, przez jakiś czas jest spokojnie, a nagle nie wiadomo skąd pojawia się coś dziwnego, coś jak łupież, którego nie widać, mama sprawdzała mi głowę, czy nie mam łupieżu, fryzjerka jak jej powiedziałam też i nic nie zobaczyła, powiedziała, że mam super czystą głowę i nic tam nie ma... Ale wystarczy, że się nachylę i podrapię, to wtedy spada suchy naskórek. Gdy mam te dziwne problemy zawsze pogarsza mi się struktura włosa i strasznie mi wtedy wypadają, to przez to właśnie straciłam tyle włosów, bo po samym farbowaniu nie wypadały mi nigdy bardziej włosy, tylko wtedy, gdy zaczynały się te dziwne problemy ze skórą. Swojej dermatolog też o tym mówiłam, ale też nic tam nie widziała Confused

Ale ta dermatolog w ogóle była jakiś dziwna, mało kompetentna, poszłam na kontrolne badanie pieprzyków, a ona zbadała mi tylko pieprzyki na rękach, szyi, plecach, brzuchu, nawet nie pytając czy gdzie indziej nie mam pieprzyków, podczas gdy mam je na całym ciele Confused

Do nawilżania włosów spróbuję jeszcze siemienia lnianego, słyszałam, że pomaga, chociaż wątpię że pomoże moim włosom, bo są wyjątkowo problematyczne, im nic nigdy nie pomaga Confused

Czasem szczerze ich nienawidzę. I fryzjerów, którzy nigdy nie chcą mi powiedzieć, czego używają do nich, żeby wyglądały ładnie też. Okłamują ludzi i wciskają im jakieś gówno, które w ogóle nie działa. Zawsze wychodząc od fryzjera mam piękne gładkie włosy i żaden nie chciał mi powiedzieć, co z nimi robi, żeby tak wyglądały, tylko wciska mi jakieś bajeczki o odpowiednim suszeniu. To jeden z typów ludzi najbardziej budzących moją agresję. I jeszcze mówią człowiekowi, że włosy wypadają pod wpływem stresu i żeby starać się go unikać. A jak unikać stresu, gdy 90% spotykanych na co dzień ludzi (w tym fryzjerów) to idioci? I na dodatek gdy miało się szczęście urodzić z temperamentem choleryka, którego te 90% wkurza bardziej niż przeciętnych ludzi. Może jak skończę swoją obecną szkołę pójdę jeszcze dokształcać się jako fryzjerka, wtedy może dowiedziałabym się co robić.
A jak używasz tego oleju kokosowego..?
Może komuś to się przyda: dobre na porost włosów i zmniejszenie wypadania są tabletki Vitapil, brałam je parę lat temu gdy 1. raz wypadło mi tyle włosów i były efekty, ale trzeba cierpliwości, bo widać je po około 3 miesiącach. Wyrasta wtedy na głowie dużo nowych włosów. Teraz znów zaczęłam je brać, mam nadzieję, że i tym razem pomogą. Bierze się je w następujący sposób: codziennie łyka się 1 tabletkę w trakcie posiłku (na pusty żołądek nie polecam, ostatnio zrobiłam ten błąd i dostałam super mdłości) tak przez 3 miesiące, później robi się miesiąc przerwy, a po nim bierze się znów regularnie przez 3 miesiące i ten cykl tak się powtarza dopóki osoba biorąca tabletki uzna to za konieczne.

JR

Nie czytałam początku rozmowy, bo z tego co zrozumiałam zaczęła się w temacie Shakiry, ale opiszę jak jest z moimi włosami.
Zawsze byłam z nich niezadowolona, są cienkie, czasem same z siebie lekko się falują i jest ich według mnie dość mało. Jako dziecko zawsze potwornie mi się plątały, rozczesywanie po umyciu było horrorem i trwało z 20 minut. Od fryzjera całe życie słyszę, że taka jest ich budowa i nic się na to nie poradzi.
Wolę siebie w długich włosach, obecnie są pocieniowane i dolne kosmyki za około 5 cm dotkną pasa. Pierwszy raz pofarbowałam włosy mając chyba 18 lat. Przez kilka lat regularnie co 3-4 tygodnie farbowałam je na ciemny brąz, później około rok na czarno (naturalne mam w kolorze jasnego brązu). Obecnie od około 3 lat w ogóle ich nie farbuję i nie ciągnie mnie póki co żeby to zmienić.
Zawsze zazdroszczę gwiazdom, które mają idealnie gładkie, lśniące, śliskie włosy jak z reklam, ale póki co żaden wypróbowany przeze mnie specyfik nie dał takiego efektu.
Mój sposób dbania o włosy polega na tym, że staram się ich nie suszyć po myciu, nie używam prostownicy, lokówki itd. (chyba, że przez ważnym wyjściem). Kilka lat używałam regularnie szamponów Gliss Kur (wypróbowałam większość dostępnych rodzajów tej marki, jeśli nie wszystkie). Sprawdzały się przy moich włosach, póki nie dostałam łupieżu. Nie wiem co było tego przyczyną. Później przerzuciłam się na szampony Head & Shoulders i od tego czasu nie mam żadnych problemów z łupieżem. Ostatnio kupiłam odżywkę do brązowych włosów Timotei Jericho Rose. Ma dość specyficzny zapach (podobno henny). Po 2 użyciach nie zauważyłam zmian w kolorze, więc czuję, że był to jednorazowy zakup. Oprócz tego używam zamiennie: jedwabiu do włosów - Biosilk, serum nadającego włosom połysk - Avon, Limonka & Werbena i genialnego olejku arganowego - Bioelixire. Jestem bardzo zadowolona z tego ostatniego produktu, ma przepiękny zapach i świetnie wygładza moje włosy. Zauważyłam też poprawę stanu końcówek, więc mogę go polecić. Jest naprawdę wydajny, za 20 ml w Rossmannie zapłaciłam chyba 9 zł. Z innych niedrogich kosmetyków mogę polecić maseczki do włosów z Avonu. Często można je upolować w ofertach netto nawet po 5 zł za 125 ml. Mam obecnie Avon Naturals Yumberry & Yogurt i Wild Violet & Grapeseed. Fajnie nawilżają i nie obciążają włosów co jest dla mnie bardzo ważne, bo zdarzało mi się używać kosmetków tego typu, po których moje włosy po wyschnięciu wyglądały po prostu na przetłuszczone.
A jakich kosmetyków Wy używacie, co możecie polecić?

Manterola

enamorada

JR

Suerte

Manterola

JR

Suerte

Manterola

Julian Król

Może dam się namówić na olejowanie włosów. Podobno to zdrowe Smile

enamorada

Moje włoski ostatnio przestały wreszcie tak wypadać (pomógł mi szampon + żel pod prysznic mojego brata stosowany zamiennie z białym jeleniem Razz

) myślę, że najbardziej prawdopodobną przyczyną są źle działające hormony, bo inne badania robiłam i wszystko w normie (oprócz cukru, ale nie wiem, czy to może mieć związek). Byłam u endokrynolog, zaleciła mi badania bodajże prolaktyny, ale przed badaniem potrzeba było wziąć jakąś tabletkę, którą mogła mi dać tylko ona, bo w aptekach jej nie ma. Oczywiście tej tabletki mi nie dała, a w laboratorium patrzyli na mnie jak na debila Rolling Eyes

Muszę iść do niej kolejny raz i kolejne 150 zł w plecy Confused

Mam wybitnego pecha do lekarzy - idiotów. Albo po prostu większość lekarzy to idioci. Kompletnie olewatorski stosunek do pacjenta, nie słuchają, co się do nich mówi, lekceważą twój problem, nie szukają jego przyczyny, nic nie podpowiadają, człowiek musi szukać na własną rękę co mu dolega, tylko przepiszą na odczepnego jakieś zazwyczaj nie działające leki, które jeśli już działają, to usuwają jedynie na jakiś czas objawy, a nie przyczynę problemu. Mam wrażenie, że większość pracuje w tym zawodzie jedynie dla kasy, bo pacjent niekoniecznie ich obchodzi. A później lamentują, że coraz więcej ludzi nie ufa lekarzom i często wolą się leczyć sami...

Suerte

Twoje doświadczenia z lekarzami bardzo pokrywają się z moimi. Jednym z problemów jest rzeczywiście obojętny stosunek do pacjenta, ale również koncerny farmaceutyczne, które promują swoje produkty u lekarzy, często nieskuteczne, ale lekarz za wypisanie każdej recepty z tym produktem otrzymuje dodatkową kasę. Dla niektórych ważniejsze są pieniądze niż zdrowie i życie ludzi. Sad

W moim odczuciu przesadna wiara w medycynę też nie zawsze przynosi oczekiwane rezultaty, a nie da się ukryć, że większość lekarzy to w pewnym sensie fanatycy medycyny. Sama się na tym przejechałam, że medycynie nie zawsze warto ufać.

enamorada

Tak, a do tego sobie jeżdżą na "szkolenia" na Hawaje Rolling Eyes

Pamiętam ze swojego liceum, jak ludzie rozmawiali między sobą na przerwach, na jakie studia chcieliby iść i dlaczego. I padały odpowiedzi, że ktoś chciałby być lekarzem czy prawnikiem, ale nie po to, żeby pomagać ludziom, ale głównym argumentem było "bo dużo się zarabia". No więc jak ludzie z takimi motywacjami mają kogoś dobrze leczyć? Z resztą najlepszy pacjent to taki, którego trzeba cały czas leczyć, bo zdrowy to brak zysków Confused

Nie mówię, że nie ma lekarzy z powołania, ale gdzieś nikną w tym tłumie nie do końca kompetentnych, którym zależy tylko na kasie...

Suerte

Niestety też spotkałam się z podobnymi opiniami, w sumie to nie dotyczyło się tylko lekarzy i prawników, większość osób w wyborze zawodu kieruje się głównie korzyściami finansowymi. Moim zdaniem jeśli ktoś ma predyspozycje, a przede wszystkim zamiłowanie do danego zawodu, to nawet po europeistyce prędzej czy później znajdzie pracę, a co najważniejsze - jest mniejsze prawdopodobieństwo tego, że go zwolnią. Choć nawet jeśli tak się zdarzy, to pasjonat szybciej znajdzie pracę od ponuraka robiącego coś tylko dla pieniędzy. Z czasem da się to wyczuć. Szkoda życia zarówno osoby, która wykonuję daną pracę jak i ludzi, którzy muszą korzystać z jej efektów.

enamorada

Dokładnie, też mnie dziwi, dlaczego ludzie marnują życie na pracę, której nie lubią, tylko dlatego, że można więcej zarobić... Jasne, lepiej jest mieć więcej pieniędzy niż mniej, ale czy one są najważniejsze? Ja tam wolę swoją pracę w kwiaciarni, chociaż kokosów na tym nie zarabiam (właściwie to najniższą krajową Rolling Eyes

), ale lubię tą pracę, lubię widzieć od razu efekty swoich działań, zrobię jakiś ładny bukiet czy kompozycję i czuję się szczęśliwa, że coś takiego udało mi się zrobić, a tym bardziej jak ktoś przyjdzie, kupi i jeszcze pochwali Smile

Do tego można porozmawiać czasem z fajnymi ludźmi (choć zdarzają się i tacy mniej fajni, ale są w mniejszości). Praca z roślinami wbrew pozorom czasem wcale nie bywa łatwa i przyjemna, ale ja i tak kocham swoje roślinki, przemawiam do nich, podziwiam, mówię np. do szefowej "o moje prześliczne gerberunie w końcu przyjechały!" więc czasem patrzą się na mnie w pracy jak na wariatkę Laughing

Nie wyobrażam sobie np. takiej pracy, w której musiałabym siedzieć w jakiś papierach, przecież to jest istna udręka, nawet, jakby mi płacili 5 tys. miesięcznie. Być sędzią i brać na siebie odpowiedzialność za to, że może się wsadzić przypadkiem niewinnego człowieka za kraty? Nie, to nie dla mnie. Być lekarzem, gdy w ogóle mnie to nie interesuje i w dodatku robi mi się słabo od samego słuchania o chorobach? No to chyba też nie najlepszy pomysł. Mam w głębokim poważaniu "prestiżowość" jakiś zawodów, jak mi coś nie podchodzi, to mnie tam wołami nie zaciągną Razz

Wielu może nie zrozumieć mojego sposobu myślenia, ale ja wolę być już biedniejsza ale bardziej szczęśliwa niż męczyć się dla pieniędzy w pracy, której bym nie lubiła.